دوستان ما کجا رفتند؟!

خوانندگان جان سلام 

چون هـــمه یاران ما رفتند و تنهــا ماندیم 

یار تنها ماندگان را دم به دم می خواندیم 

آخـــــــه ی... آخـــــــه ی... 

 تصویر زیر رو خوب نگاه کنید ، مال وبلاگ چریکوست! 

ای داد بی داد ... ای روزگار:  

یاران چـــــه غـــــــریبانه، رفتند از این خانــــه 

هم سوخته شـــــمع ما، هم ســـوخته پروانه 

بشکسته سبوهامان، خون است به دل‌هامان 

فــــــریاد و فغـــــان دارد، دردى‌کــــش میخانه 

هر ســــــوى گذر کردم، هر کــوى‌ نظر کردم 

خاکـــــستر و خـــــــون دیدم؛ ویرانه به ویرانه 

افتاده ســرى ســویى، گلگون شده گیسویى 

دیگر نبــــــــود دســــتى تا موى کــــند شانه 

ای وای کــــــه یارانم ، گــــــل‌های بهــــارانم 

رفــــــتند از این خــــــــانه، رفـــــــتند غریبانه 

آری!  

بله!

رفتند و پشت کله شان هم نگاه نکردند و تصویر زیر را خلق نمودند! 

 

چه بکنیم؟! 

چه بسازیم؟! 

دف زن ، دف بزن شاید ... 

 دوســــتان ما کــــجا رفـــــتند ، یاران را چه شد 

             گردی از راهی نمی خیزد ، ســواران را چه شد 

 بلبـــلان، قرقـاولان، کبــکان، هــزاران را چه شد 

 قمــــریان آخـــر کجا رفتند ، ســـاران را چه شد 

 خشـــکسالی در زمیـــن بیداد و غــوغا می کند 

 بخشش هفت آسمان کو ،باد و باران را چه شد 

  لشــــــکر توران به قلب ســــــــرزمین ما رسید  

  رســـتم و گــــودرز کو ، اســـپندیاران را چه شد  

  زیر ســـــم لشکر ضحاک ، پشــت من شکست  

کاوه ی لشکر شکن کو ، شهسواران را چه شد 

             گردی از راهی نمی خیزد ، ســواران را چه شد 

 دوســــتان ما کــــجا رفـــــتند ، یاران را چه شد