" نه "
خوانندگان جان سلام
بیشهر آباد دلش واسه وطن می سوزه ، انجمن دلش برا وطن سوخت ، چریکو هم دلش سی وطن تش گرفت ، روزی روزگاری تصمیم گرفتیم ، ســید بزرگمهر رو با ارسال یه کارت دعوت ، دعـــوتش کنیم بیاد برامون دف بزنه ، نشـــستیم دور هم ، اون می زد و ما زار زار گریه می کردیم ، شــــروه می خوندیم ، مشـــاعره می نمودیم و در جواب یکدیگر فقط می گفتیم "نه" :
گره از کـــــار مـــا وا مــــی شود؟ نه!
بلا تکـلیفی هم سخت می شود؟ نه!
همــان روزی که موزه هسته ای شد
سؤالی بود کــه برقـی می شود؟ نه!
دو تا توربین کـــه در موزه شـــده لنگ
نهایت آن دو هـم خوب می شود؟ نه!
دوا درمــــان او خیلـــی گــــران است
مریض مــــا مــــداوا می شــــود؟ نه!
اگر میلــیون تو هـــم بر مـــا ببخشی
دو متری ارض بر مــــا می شود؟ نه!
شب جمعــــه نثـــار روح امـــــوات
دو تا بشقـــاب حلــوا می شود؟ نه!
الـف جــون ، وعــده های جور واجور
برای بچـــه "قـا قـا" می شــود؟ نه!
اگر بحران بـه اتمـامش رسیده است
بخـــــــار آب بـــــالا می شـــود؟ نه!
چو سمی در هوا پخش و پلا هست
بگو ، کــور و کچل هم می شود؟ نه!
به زودی روزگــــــــــار بیشهــــــر آباد
سیاه چـون شام یلدا می شود؟ نه!
چریکــو را زدند این دو "رضا" ســـخت
که روح خسته اش شاد می شود؟ نه!
" اسک گلبرگ "
خوانندگان جان سلام
همه چی آرومه ، من چقدر خوشحالم!
می دونید چرا؟
آخه من هنرمندم ، لطفاً اینو حمل بر خودستایی نگیرید ، اینو تنها من نمی گم ، انجمن بیشهر اسم منو چند نفر دیگه در ردیف "ح" و نه "الف" ، بتریب شروع حروف ابجد قرار داده !
پس در اوج هنرمندی ، یه گل بهار نارنج رو از خونه ای در کوچه "کما" چیدم.
گُـله رو بردم خونه ، گُـله داشت پر پر می شد ، می دونید چرا؟
آخه من باغبونم ، می دونم این گُـله اصلیت ژرمنی داره و با آب و هوای اینجا سازگاره ، ولی چون کسی که این گُـله رو کاشته ترک وطن نموده ، دلش گرفته و روز به روز غم و غصه ، اونو خرد و پژمرده کرده ، می دونید چرا؟
آخه من معلم اخلاقم ، اون ترکنده وطن ، تعهد اخلاقی نداشته ، مدتی دست عوامل بیگانه هم از آستین یه نفر بیرون اومد و اونو اغوا کرد ، آماج حملات مستکبرین عالم نیز مزید بر علت شد ، التماس بر ماندن افاده نکرد و رفت ، می دونید چرا؟
آخه من یه سیاستمدارم ، سیاست رو خوب می فهمم ، تحریم های امپریالیسم جهانی ، راه ورود تکنولوژی پرورش گل رو مسدود کرد و این شد مصداق:
آره بار و بندیلو ببند اینجا دیگه جای تو نیست
تو ترانه های من جایی واسه حرفای تو نیست
نه ، واسه من گریه نکن به درد من نمیخوره
تو گوشم قصه نگو ، گوشم از این حرفا پره
بهتره از تو گوشت ، این پنبه رو در بیاری
که این دفه با گریه هات ، سرو تشو هم بیاری
قلب منو شکستیو یه گوشه ای نشستی
پاشو بارو بندیلو ببند ، منتظر چی هستی ؟
ولی من نا امید نیستم ، می دونید چرا؟
آخه من زیرکم ، شرق رو خوب از غرب تشخیص می دم ، می دونم درختی که در غرب گل بهار نارنج می ده ، در شرق و توسط شرقی ها ، همون گل ، صاحب هسته می شه ، یعنی می تونن یه دونه هسته رو از دل یه گل بیرون بیارن ، می دونید چرا؟
آخه در شرق ، 24 ساعت شبانه روز ، حداقل 48 ساعته ، پس زمان طول روز بیشتر از حد معموله و ثمراتی چون گلهای بهار نارنج مدتهای مدیدی در زیر گرمای آفتاب می مونن ، لذا تأثیراتی که یه گل در شرق و از یه مشرقی می گیره خارق العاده است.
می دونید چرا؟
آخه فعل و انفعالات حامیان محیط زیست در این مکان برای هسته دار شدن گل به شرقی کمک می کنه ، فعل محیط زیست ، با هسته دار کردن گل ، عجینه ، محیط بان می تونه هسته رو برداره و ببره جاهای دیگه تکثیر کنه ، یعنی مدیریت کنه ، یا شاید هم فکری توی سر داره تا خودشو صاحب مکان یا تکنولوژی هم بکنه ، می دونید چرا؟
اینو دیگه نمی گم ، چون با خشک شدن گل بهار نارنج من و کنده شدن تمام گلبرگهای آن ، با شکاف دادن قلب اون ، بالاخره بعد از چندین بار طی مراحل بحرانی و اعلام مکرر مشاهده هسته ، در شرایط کنونی بالاخره درون گل ، هسته دیده شده!
" رفتن یا ماندن ، نکته اینجاست "
خوانندگان جان سلام
می روم ، می روند ، می رویم ، نمی مـــــانم ، نمی مـــانیم ، نمی مانید ، برو ، نمان ، نیا ، رفت ، رفتنی ام ، رفتنی ایم ، رفتنی اند و ...
می گویند دزدکی ، قصد دزدی از مزرعه پیاز کشاورزی نمود ، از دیوار مزرعه بالا رفت و در مزرعه ، پیازها را یکی یکی از دیوار به بیرون پرتاب می کرد !
صاحب مزرعه سر رسید و آن دزدک را دید ، دزد حیران زده ، خم شد و گلبوته ای از پیاز ، در دست گرفت ، پس صاحب مزرعه گفت :
هی! ، چه می کنی اینجا ، ای دزدک نادان!
دزد گفت : هیچی ، داشتم رد می شدم باد مرا اینجا انداخت!
گفت : پس چرا این پیازها را به بیرون می اندازی ؟
گفت : من نبودم ، باد آنها را به بیرون پرتاب می کرد!
گفت ، خوب چرا گلبوته های این پیازچه را در دست گرفته ای؟
گفت : ترسیدم باد مرا به این سو و آن سو پرتاب کند ، این را گرفته ام تا از طوفان در امان بمانم!
................
جداً ، آهنگ رفتن ، دفاع خیلی خوبی برای در امان ماندن از حمله ی ماندن است!
خیلی جالبه!
هر جا دارم نگاه می کنم ، با هرکه دارم صحبت می کنم ، هر که داره با من صحبت می کنه ، هر که این چند روز وبلاگ مرا دیده ، هر که در این چند ماه وبلاگهای صاحبدار این بلاد را دیده ، یا رفتند ، یا مانده اند و می گویند ما رفته ایم ، یا رفته اند و می گویند ما مانده ایم ، خلاصه به هر صورت نگاه کنیم ، سیرتهایی از رگه های آهنگ رفتن ، در آن مشاهده می شود!
- رفتند دعوتنامه برای جشن دادند ولی نرفتند ، به من دعوتنامه برای شرکت در جشن ندادند ولی رفتم ، چون ماندن و نرفتن ، جز ضرر برای مسئول انجمن و رفتن حاجی از مسئولیت کانون ، چیزی عاید او نمی شد!
- ما باید برویم ، از بروز بحران جلوگیری شده ، هیولا کمی شاد شده ، برای عدم تغییر در ژنیتیک ، رفتن بر ماندن ، ارجح تر است!
- من می مانم ، من نمی روم ، چون رفتن برای هیچ ، رفتن نیست ، آوارگی است ، پس می مانم تا بگویم نرفتن بهتر از رفتن است!
- رفت ، هر چه آمده بود رفت ، اتفاق تأسف آور افتاد ، تخصیص بود که رفت ، پول نماند ، بودجه نیامده برای اختصاص به گسترش پارک ، بابت خواستن بر رفتن درصدی کثیری از عده ای قلیل ، رفت!
- صبح ساعت 2 بعد از ظهر از خواب می پرم ، دون گیبسون را برای شنیدن آهنگ رفتن ، انتخاب می کنم ، آخه برای نماندن در استرس و مشکلات زندگی ، راهی جز رفتن و گفتن جمله من به زودی از اینجا می روم ، نیست!
- ما می رویم ، همه به سوی او می رویم ، آخه ایجا محل ماندن نیست ، جایگاه ابدی جایگاه دیگری است ، خدا با ماست ، خدا با بنده اش هست ، نیازی هم برای حضور شما و افزایش تعداد نظرات نیست ، چون من می مانم و آن چیزی را می نویسم که خودم می خواهم ، برای ماندن شادی در دل خود ، من می نویسم تا خوانده شوم نه آنکه خوانده شوم تا بگویند او هم می نویسد ، من هم می روم اما به راهی که خدا و خودم راضی باشند!
- دیگر نمی آیم ، در آمدن و بودن برداشت سوء می شود ، می روم اکباتان ، اکباتان جای خوبیست ، زیباتر از بلاد کبیر هلیله نیست ، ولی برای سلام کردن به عزیزتر از جانم - دوست و مادر – باید بروم ، پس من هم رفتنی ام!
- گفتند ، "هیتلر می ماند" ، "شادی ما در ربیع است" ، "خواب زمستانی من تمام شد " ، "بخاطر پدر می نویسم" و ... ، ولی رفتند و نماندند تا در اینجا نیز آهنگ رفتن ، محقق گردیده باشد!
- هر روز در صبح ، ظهر و عصر می رفتم و ساعت "وستل واچ" را از طاقچه می آوردم ، ولی رفته ام ، چون بعد از پیدا شدن ساعت "وستل واچ" ، ماندن به صلاح نیست ، پس من هم می روم!
- و اما چریکو ...
خوانندگان جان سلام
آب نشان زندگی است ، برای ریستن بهتر پنبه ، آب را بر روی چرکو ریختم تا از پنبه و پنبه دانه تمیز شود ، از آن هنگام به بعد صدای چرِک چرِک آن چریک چریک می دهد ، پس با خود گفتم بدرودم را با درودی به سرزمینم - بلاد کبیر هلیله – آغاز کنم :
درود بر حـــاجی و آن بــازیــارش
چو نکـــتار آورد هـــنگام جشنش
درود بر خشخشوک شصت ساله
تو هـــم نازم بکــــش با صد افاده
درود بر نرســی و اسم قشنگش
که مـــن را او زبان آورد به لاگش
درود بر آنکه دائم غـرق غصه ست
ز پول پارک بیشهر اشک ریز است
درود بر مـــــرد بحـــــران محــله
کــــه گــوید مردمان گردند پـرنده
درود بر آنکه چون گـــل را ببوید
فــــراوان قصــــه از مـادر بگـــوید
درود بر کی مو چون صهیون گرفته
ســـــرش را بر زمین سخت کوفته
درود بر آنـکــه دارد ، مـای محـله
مجـــــاهد کـــرده او را رنـده رنــده
درود بر ســـــرزمین مـــن عزیزم
هلیلـه همچنان هسـت سرزمینم
درود بر امپراطـــــوری کــه یک روز
نصیحت کــرد من را او به صــد زور
درود بر دف زن بیشـــــهر آبـــاد
برقصان دمب گـــاو حــاجی آباد
درود بر دوچـــه از آلمــــان شرقی
ببر روس از کــــنار غــول غربی
درود بر هر که نامش نیست اینجا
دلاشان شاد و خندان باد هر جــا
....
پس دگر بار مرا "چریکو" بنامید ، لینکهای خود را به نام آن مزین کنید تا در هیاهوی صداهای دنیا ، صدای چریک چریک چرکو و چرخ چهاب ابا و اجداد خود را به یاد همگان آوریم.
" بامبولتینا "
خوانندگان جان سلام
بازیار مدتیه پیداش نی ، گفتم یه شعری سیش بگم شاید پیداش بشه ، آخه حاجی گفته :
باید اَشغاله ی سیزده بدر ، مال مهمونه ی نوروزی ، که توی موزه (خونه گووی حاجی) جم شده ، جمش کنید . شاید تو کهدون و زیر کَه ها ، یه ساعت موچی "وست اند واچ " قدیمی هم پیدامون که!!!!
گـــر یاد بگـــیری کَـمَـکـی ، بامبولتینا
یک طنز نویسی که در آن هست ، فوتینا
چــون فـــعل به فاعـــل بزند ، مفعولتینا
کیفم بشــود کـوک و شــوم ، شنگولتینا
تمـــبک بزنم ، تـــا کــــه دم گـاو بجنبد
این است کَـلَـک ، تا بشــوم خــر پولـتینا
ای وای که "در زندگی من هدفی نیست"
این شیـوه در این دوره شده ، معمولتینا
هر وقت که "دوستی" مرا "دوثت" بنامد
آن روز به ناگه بزنم صورت خود،پنجولتینا
بحران که چو حل کرد هزارمرد و رفیقش
وقتی که شکست چرخه به یک مفتولتینا
گـر بر کلک و حقـه ، نظر سنجی نمایند
رأیی ندهم تا که نهند نام مرا مونگولتینا
بی حق و حساب نی، که من را برهانند
مستضعفم و خانه ندارم مو در دزفولتینا
فکری بنما حاجی که بیشهر غریب است
ای آنکـه تقبــل می کنی ، مسئولتینا
مشــکل بگشا ، طفره نرو ، درد دوا کن
چون پارتی داری،کردی خودت مشغولتینا
چرکـو چو شود چاق تر از بشکـه نفتی
او هم چو شما گاز ندارد به یک کپسولتینا